Beleidscontext

In 1999 resulteerde het Europees ruimtelijk ontwikkelingsperspectief (EROP) in Europese beleidsoriëntaties voor territoriaal evenwicht en cohesie, verbetering van het concurrentievermogen en toegang tot markten en kennis naast een verstandiger beheer van natuurlijke en culturele hulpbronnen. recentelijk is geïntegreerde ruimtelijke ontwikkeling behandeld door de Territoriale agenda van de EU ie is gericht op mobilisatie van het potentieel van Europese regio's en steden voor duurzame economische groei en meer banen.

Besluiten over planning en beheer van landgebruik worden meestal genomen op lokaal of regionaal niveau. De Europese Commissie heeft echter een rol te vervullen als het erom gaat ervoor te zorgen dat lidstaten in hun ontwikkelingsplannen voor landgebruik rekening houden met milieukwesties. De doelstellingen zijn:

•          analyseren van de milieu-impact van voorgestelde ontwikkelingen;
•          verbeteren van de geografische informatiestroom over landgebruikkwesties
•          ontwikkelen en implementeren van een Europese strategie inzake stadsmilieu;
•          erbeteren van de planning, het beheer en gebruik van de Europese kustgebieden.

Europese economieën zijn afhankelijk van natuurlijke hulpbronnen, waaronder grondstoffen en ruimte (landhulpbronnen). De Thematische strategie inzake het duurzame gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van de EU noemt ruimte als een hulpbron. Het is van toepassing op land- en zeegebieden die nodig zijn voor productiedoeleinden (bijvoorbeeld mineralen, hout, voedsel) en voor diverse socio-economische activiteiten. Deze belangen strijden vaak om dezelfde territoriale hulpbron.

Pogingen om landgebruikmethoden aan te passen zodat verontreiniging van lucht en water uit diffuse bronnen (zgn. niet-punt-vervuiling) afneemt, omvat geïntegreerd beheer van rivierbekkens en, in het bijzonder, de Richtlijn nitraten. Overstromingen veroorzaakt door de bouw van waterdichte oppervlakten (bijvoorbeeld gebouwen en wegen) en teweeggebracht door extreme weersomstandigheden, worden behandeld in een nieuwe Europese Richtlijn overstromingen. De grensoverschrijdende aard van landgebruik wordt ook benadrukt door EU-beleidsmaatregelen voor plattelandsontwikkeling en regionaal beleid.

Het UNFCCC-Kyoto-protocol promoot onder meer methoden die de uitstoot van methaan en stikstofoxide van landbouwgrond verlagen. EU-beleid inzake aanpassing aan klimaatverandering is direct relevant voor huidige en toekomstige landgebruikmethoden en de economische sectoren die hiervan afhankelijk zijn.