Polityka w zakresie zmian klimatu
- Bulgarian (bg)
- Czech (cs)
- Danish (da)
- German (de)
- Greek (el)
- English (en)
- Spanish (es)
- Estonian (et)
- Finnish (fi)
- French (fr)
- Hungarian (hu)
- Icelandic (is)
- Italian (it)
- Lithuanian (lt)
- Latvian (lv)
- Maltese (mt)
- Dutch (nl)
- Norwegian (no)
- Polish (pl)
- Portuguese (pt)
- Romanian (ro)
- Slovak (sk)
- Slovenian (sl)
- Swedish (sv)
- Turkish (tr)
Nasza postawa wobec wyzwań związanych ze zmianami klimatu będzie określała nas, naszą erę i na koniec naszą spuściznę.
Sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon, 2007 r.
Polityka globalna
Celem długoterminowym ramowej konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) jest ustabilizowanie stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiegnie występowaniu niebezpiecznych zaburzeń systemu klimatycznego pochodzenia antropogenicznego. Pierwszym krokiem do osiągnięcia tego celu jest Protokół z Kioto. Ustanawia on cele dotyczące zmniejszenia emisji w wielu krajach uprzemysłowionych, w tym państwach członkowskich UE, oraz ograniczenia wzrostu emisji w pozostałych krajach:
- dla 15 starych państw członkowskich UE ustalono wspólny cel zmniejszenia emisji o 8% poniżej poziomu z 1990 r. w okresie 2008–2012 (film wideo). W ramach wewnętrznego unijnego porozumienia niektóre państwa członkowskie uzyskują pozwolenie na zwiększenie poziomu emisji, wówczas inne powinny go obniżyć.
- Dla większości nowych państw członkowskich celem jest zmniejszenie emisji o 6 do 8% od poziomu z lat bazowych (najczęściej rok 1990).
Stany Zjednoczone Ameryki, w których emitowane są duże ilości gazów cieplarnianych, nie ratyfikowały protokołu.
Oczekuje się, że kraje osiągną założony cel głównie dzięki własnej polityce i zastosowaniu wewnętrznych środków. Dopuszcza się możliwość częściowego osiągnięcia celów związanych z ograniczeniem emisji poprzez inwestycje w projekty tego typu w krajach rozwijających się (mechanizm czystego rozwoju, CDM) lub w państwach rozwiniętych (wspólne wdrażanie). Mechanizm CDM jest również pomyślany jako wsparcie zrównoważonego rozwoju, np. poprzez finansowanie projektów związanych z energią odnawialną.
Zespół IPCC nawołuje do globalnego zmniejszenia emisji o 50% do połowy XXI w. To pociąga za sobą konieczność 60–80-procentowego zmniejszenia emisji w krajach rozwiniętych. Kraje rozwijające się, w których poziom emisji jest wysoki, takie jak Chiny, Indie i Brazylia, będą musiały ograniczyć wzrost emisji.
Obecnie w ramach konwencji UNFCCC negocjowana jest międzynarodowa umowa na okres po 2012 r. Celem jest osiągnięcie porozumienia na konferencji poświęconej sprawom klimatu, która ma odbyć się w grudniu 2009 r. w Kopenhadze.
Polityka Unii Europejskiej
Wiele krajów europejskich przyjęło narodowe programy ukierunkowane na ograniczanie emisji. Także na poziomie UE przyjęto różne rozwiązania polityczne i środki w ramach europejskiego programu w zakresie zmian klimatu, dotyczące m.in.:
- szerszego wykorzystania energii odnawialnej (wiatrowej, słonecznej i wytwarzanej z biomasy) oraz elektrociepłowni;
- zwiększenia efektywności energetycznej, np. budynków, przemysłu, urządzeń gospodarstwa domowego;
- zmniejszenia poziomu emisji dwutlenku węgla przez nowe samochody osobowe;
- ograniczenia emisji w przemyśle produkcyjnym;
- zmniejszania poziomu emisji ze składowisk.
Unijny system handlu uprawnieniami do emisji (film wideo) dwutlenku węgla stanowi filar działań podejmowanych przez UE w kierunku opłacalnego ograniczania poziomu emisji. W marcu 2007 r. liderzy UE zatwierdzili ambitny plan dotyczący energetyki i zmian klimatu, z myślą o zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20% do 2020 r. (w stosunku do wielkości z 1990 r.) oraz osiągnięciu w tym samym okresie celu, jakim jest 20-procentowy udział energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii pierwotnej. W styczniu 2008 r. Komisja Europejska zaproponowała nowy pakiet energetyczno-klimatyczny służący ograniczeniu emisji (film wideo). W osiąganiu celów wyznaczonych dla Europy będą odgrywały rolę różne sektory, takie jak rolnictwo, transport i budownictwo, i wszystkie państwa członkowskie zgodnie z ich możliwościami finansowymi. W odniesieniu do sektorów wymagających intensywnego zużycia energii, np. przemysłu stalowego czy chemicznego Komisja proponuje wzmocnienie unijnego systemu handlu uprawnieniami, aby ułatwić uzyskanie 20-procentowego ograniczenia emisji. Zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych będzie wymagało szerszego zastosowania energii odnawialnych, które pociągnie za sobą większe zróżnicowanie dostaw energii w Europie.
Nowe dziedziny polityki, dla których opracowywane są dodatkowe środki służące ograniczaniu emisji, obejmują lotnictwo (film wideo), dwutlenek węgla i transport samochodowy (film wideo) oraz wychwytywanie i składowanie związków węgla (film wideo) .
Niektóre kraje członkowskie EEA przygotowały krajowe strategie przystosowania do zmian klimatu lub są w trakcie ich opracowywania. Opublikowana przez Komisję Europejską w 2007 r. zielona księga na temat „przystosowania do zmian klimatu w Europie – warianty działań UE, znajduje się obecnie na etapie konsultacji z udziałem interesariuszy.
Więcej informacji:
Permalinks
- Permalink to this version
- 3c5e8274aef1924d5203a447c0195485
- Permalink to latest version
- N6VQBR503Z
Geographic coverage
For references, please go to https://www.eea.europa.eu/pl/themes/climate/policy-context or scan the QR code.
PDF generated on 2021-04-17 07:31
Akcje Dokumentu
Podziel się z innymi