Article

Είναι επιχειρηματικά «έξυπνη» κίνηση;

Αλλαγή γλώσσας

Αυτή η ιστοσελίδα έχει περιορισμένη λειτουργικότητα με απενεργοποιημένο javascript . Παρακαλώ βεβαιωθείτε ότι είναι ενεργοποιημένο το javascript στο browser .

Article Δημοσίευση 04/06/2012 Τελευταία τροποποίηση : 17/03/2023

Photo: © Stockbyte

Topics: Αποδοτική χρήση των πόρων και απόβλητα

Από τις μικρές επιχειρήσεις μέχρι τις πολυεθνικές, πολλές εταιρείες αναζητούν τρόπους να διατηρήσουν ή να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους. Σε εποχές σκληρού ανταγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιδίωξη της βιωσιμότητας υποδηλώνει πολύ περισσότερα από την πιο «πράσινη» εταιρική εικόνα και τις περικοπές εξόδων παραγωγής. Μπορεί να σημαίνει νέους κλάδους επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Η εισβολή των πιθήκων προφανώς δεν συγκαταλεγόταν στους κυριότερους

επιχειρηματικούς κινδύνους της Unilever, όμως συνέβη. Στις 21 Απριλίου 2008, ακτιβιστές της Greenpeace ντυμένοι ουρακοτάγκοι κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία της Unilever στο Λονδίνο και τις εγκαταστάσεις της στο Merseyside, τη Ρώμη και το Ρότερνταμ. Οι ακτιβιστές διαμαρτύρονταν για την καταστροφή που προκαλούσε στα τροπικά δάση της Ινδονησίας η παραγωγή φοινικέλαιου, το οποίο χρησιμοποιείται σε πολλά προϊόντα της Unilever. Σύντομα μετά την επιδρομή, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2015, το σύνολο του φοινικέλαιου θα προερχόταν από «βιώσιμες» πηγές. Έκτοτε, η εταιρεία κατάρτισε επιχειρηματικό σχέδιο για την ένταξη της βιωσιμότητας στον πυρήνα των πρακτικών της.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι που μπορούν να παρακινήσουν μια πολυεθνική εταιρεία να υιοθετήσει πιο βιώσιμες πρακτικές. Μπορεί να αφορούν την εταιρική της εικόνα ή την εικόνα των επώνυμων προϊόντων της. Η βιωσιμότητα μπορεί, επίσης, να αποτελέσει απαίτηση των επενδυτών της εταιρείας, οι οποίοι ενδεχομένως να αποφύγουν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε εταιρείες οι οποίες δεν αντιμετωπίζουν τους κινδύνους της περιβαλλοντικής αλλαγής ή δεν ενδιαφέρονται να αποκομίσουν τα οφέλη της οικολογικής καινοτομίας.

Όπως ανέφερε η Karen Hamilton, αντιπρόεδρος της Διεύθυνσης Βιωσιμότητας της Unilever: «δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στην ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα. Μάλιστα είναι κάτι που απαιτούν όλο και περισσότεροι καταναλωτές».

Με απλά λόγια, η υιοθέτηση βιώσιμων πρακτικών ίσως να είναι επιχειρηματικά έξυπνη κίνηση. Οι εταιρείες μπορεί να κερδίσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς. Επίσης, μπορεί να σημαίνει νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για καινοτόμους επιχειρηματίες με οικολογικό προσανατολισμό που ανταποκρίνονται στην αυξανόμενη ζήτηση για «πράσινα» προϊόντα.

Η Karen προσθέτει λέγοντας: «Η βιωσιμότητα επίσης συνεπάγεται μείωση εξόδων. Εάν μπορούμε να μειώσουμε τις συσκευασίες, μπορούμε να μειώσουμε τη χρήση ενέργειας στο εργοστάσιο, εξοικονομώντας χρήματα και αυξάνοντας την κερδοφορία».

Διαθέσιμες πηγές για ιδέες

Μόλις οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες αρχίσουν να υιοθετούν πιο πράσινες πρακτικές, το μέγεθός τους θα τους επιτρέψει να κάνουν άμεσα τη διαφορά. Έχουν την τάση να παροτρύνουν ομόλογες εταιρείες στην υιοθέτηση παρόμοιων πρακτικών. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Επιχειρήσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (WBCSD), το οποίο συστάθηκε ακριβώς πριν από τη Διάσκεψη του Ρίο του 1992 προκειμένου να δώσει βήμα στον επιχειρηματικό τομέα, αποτελεί μια πλατφόρμα που δημιουργήθηκε για την προώθηση της βιωσιμότητας στον επιχειρηματικό τομέα. Η έκθεση του WBCSD «Vision 2050», την οποία συνέταξαν κορυφαία στελέχη και εμπειρογνώμονες, περιγράφει τα «υποχρεωτικά» σημεία που θα πρέπει να εφαρμόσει ο επιχειρηματικός τομέας τις επόμενες δεκαετίες για να επιτύχει παγκόσμια βιωσιμότητα. Με άλλα λόγια, πρόκειται για εκ των έσω έκκληση για βιωσιμότητα.

Τα βασικά «υποχρεωτικά» σημεία που εντοπίζει το WBCSD αντανακλούν πολλούς από τους στόχους των υπευθύνων χάραξης πολιτικής: διαμόρφωση των τιμών της αγοράς ώστε να περιλαμβάνουν το κόστος της περιβαλλοντικής ζημίας, ανεύρεση αποτελεσματικών τρόπων για μεγαλύτερη παραγωγή τροφίμων χωρίς να χρησιμοποιούνται περισσότερες γαίες και ύδατα, παρεμπόδιση της αποψίλωσης των δασών, μείωση των εκπομπών άνθρακα παγκοσμίως με στροφή στην περιβαλλοντικά φιλική ενέργεια και αποδοτική χρήση ενέργειας παντού, περιλαμβανομένου του τομέα των μεταφορών.

Ο οργανισμός Carbon Disclosure Project

(CDP) αποτελεί μία ακόμη πρωτοβουλία για την προώθηση της βιωσιμότητας στον επιχειρηματικό τομέα. Πρόκειται για μη κερδοσκοπικό οργανισμό, στόχος του οποίου είναι να επιτύχει μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και της χρήσης υδάτων από επιχειρήσεις και πόλεις. Ο CDP επίσης βοηθά τους επενδυτές να αξιολογήσουν τους επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με το περιβάλλον, όπως η αλλαγή του κλίματος, η λειψυδρία, οι πλημμύρες και η ρύπανση ή απλώς ή έλλειψη πρώτων υλών. Ειδικά στο πλαίσιο της υφιστάμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι επενδυτές ασκούν σημαντική επιρροή ως προς τις εταιρείες που θα επιβιώσουν.

Δεν υπάρχει λύση που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις

Παραμένει, λοιπόν, το ερώτημα: πώς μπορεί μια εταιρεία να μετατρέψει τη βιωσιμότητα σε επιχειρηματική διαδικασία; Δεν υπάρχει λύση που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά πολλές διαθέσιμες συμβουλές και επιλογές υποστήριξης.

Οι βιώσιμες επιχειρηματικές πλατφόρμες όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Επιχειρήσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και ο οργανισμός Carbon Disclosure Project παρέχουν συμβουλές σε εταιρείες που προτίθενται να αναλάβουν ενεργό δράση. Υπάρχουν, επίσης, πολλές στοχευμένες συστάσεις, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες προσαρτώνται στη δήλωση του ΟΟΣΑ σχετικά με τις διεθνείς επενδύσεις και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Παρέχουν εθελοντικές αρχές και πρότυπα υπεύθυνης επιχειρηματικής συμπεριφοράς για πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε χώρες οι οποίες έχουν συνυπογράψει τη δήλωση.

Ωστόσο, τα περισσότερα από τα υφιστάμενα προγράμματα είναι εθελοντικά και συνήθως εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

Η παρότρυνση για τη μετάβαση προς βιώσιμες πρακτικές δεν προέρχεται μόνο από τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη των διαφόρων εταιρειών. Οι κυβερνήσεις και οι δημόσιες αρχές γενικώς μπορούν να βοηθήσουν τις εταιρείες εξασφαλίζοντας επί ίσοις όροις αντιμετώπιση και παρέχοντας κίνητρα. Ίσως να μην είναι πάντοτε απαραίτητο το κοστούμι του ουρακοτάγκου, αλλά τόσο οι καταναλωτές όσο και η κοινωνία των πολιτών μπορούν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα προς τον ιδιωτικό τομέα, εκφράζοντας απλώς ενδιαφέρον για προϊόντα φιλικά προς το περιβάλλον.

Η Karen επιβεβαιώνει το εξής: «Οι κυβερνήσεις και η κοινωνία των πολιτών πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστούν. Ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν τη διαφορά στις διασυνοριακές αλυσίδες εφοδιασμού και, φυσικά, στον βαθμό στον οποίο έρχονται σε επαφή με τους καταναλωτές.»